दिसं नकळत जाई
सान्ज रेन्गाळुन राहि.
क्शन एकहि न ज्याला,
तुझि आठवन नाही.
भेट तुझि ती पहिली
लाख लाख आठवितो,
रूप तुझे ते धुक्याचे
कणा कणा साठवितो.
ही वेळ सखी साजणी मज
वेडावून जाई,
दीसं नकळत जाई
सान्ज रेन्गळून राहि....
असा भरून ये ऊर
जसा वळीव भरवा
अशी हूरहूर जसा
गन्ध रानी पसरवा
रान मनातले माझ्या
मगं भिजुनिया जाई..
दिसं नकलत जाई
सान्ज रेन्गाळुन राही
ओळख.... नसतेच कधी कोणाची कोणाशी
ओळख.... नसतेच कोणाला कधी स्वतःची
ओळख.... असल्याचा आव असतो सर्वांशी
ओळख.... मग हीच गत असते सा-यांची
ओळख.... विसरलेत सारे आज अर्थच ह्या शब्दाचा
नाममात्र उरले आहेत आज हे शब्द
ओळख.... बनते कधी ही देखील आजी माजी
म्हणतात ना कामापुरता मामा आणि ताकापुरती आजी
भेटूया पुन्हा कधीतरी
कुठल्याशा अपुऱ्या कवितेच्या ओळीत
अर्धवट राहिलेल्या अनवट सुरावटीत
भेटूया पुन्हा कधीतरी
माझ्या हृदयात तुझ्यासाठी झुराझुरणाऱ्या झऱ्याकाठी
स्वप्नाच्या प्रदेशात अज्ञात तरुतळी
मग पडतील केशर उन्हाचे सडे
हळदुली शेतं मनात डोलायला लागतील
निळेशार स्फटिक-झरे झुलझुलातील
सारेच कसे मंतरलेले होऊन जाईल
त्यावेळी तू आणि मी
दोन प्रेमी युवामाळी
हातात हात घेऊन बसू
तुझ्या भस्मी डोळ्यांना
मी माझे डोळे देईन
गुलाबी ओठांना ओठ देईन..
mail by Dip
AayauYyaacaa Aqa-
Xaamalaosa
tu CÜkirÊ naih saundir
imaXkIla baala icacaundir
kaLa kDa maI pqqarI
tu kaiXmaritla gauladir
pataiLca saOtna maI
AllaGarIica tu pir
tu mad`doiXaya Xaamalaa
ima tÜ Ôikr klandir
maOdana maI qaka-pir
t Bauima ipkala gauja-ir
Ariba samaud`ih ima jair
tuna kud`itrsa inaja,-ir
AaYaaiZca AnQaar maI
tu Ôlgauina maQauXava-ir
Kga`asa cand` malaIna maI
tu kÜr tiXava isalvhir
baosaUr raz sauinat maI
kivata catud-Xa tu Kir
hOdÜsa kk-Xa ima jair
Allaahu A@bar tu tir
maajauma ima tu yaakuit
ima ihnga kabauila tu imair
Ana Baanga tu candÜla ima
gaÜDola ima tu maÜhir
ima tÜ ipz\yaaitla baovad
ivhisktila tu maaQauir
kaDoicarOt ima kDu
tu bailak KiDsaaKir
pOiTsa tuna kTlaoT maI
AÜmlaoT ima tu saagauit
kando baTaTo Baat maI
mauiga- ibaya-ina tu pir
AËÜD ima kndahair
tu saahyaa-itla Kjau-ir
[stmbauilaya Aimbar maI
naoplacaI tu kstuir
maI GaÜngaDo Aana la>ir
ma#mala tu ma ] Baja-ir
baodÝla vaË i~kÜNa maI
tu lambvatu-L gao pir
tu vaaZila ikitih jair
maja vaaTisa pNa CÜkir
jair maula ho kmarovair
tir tu mala Ckuilapir
gaaimBaya- Aaina vayaskta
jair ih tuJya mauKVvair
smarto mala tva saanauila
mauit- manaÜhr pk-ir
lava hasairÊlava laajair
lava kavair lava baavair
icaina maitica janau bahuila
maÝ XauBa` saÔot ina pnQair
cala saÜnaulao Ckulao Gair
vaa%salya gao daT ]ir
inadÜ-Xa tÜ doiXala k
pp Cup iÔÉina tir
tu dÜna [nca jair duir
Ôlaa-nga Baasaisa gao pir
cala Xaamalao mhnauina Gair
basau Kotuina javaila tir
Gao maaDgao Gao gaaDgao
Gao gaulcamana Gao vaaDgao
tambaula Gao Aaimbala Gao
Gao Baakir Gao Kapir
ikit qaambau mhNa hÜya naa
Kcaila ]maod baro ]ir
iJaDkaÉina majala pir
mai%p`itca na iKma kir
baagaotunaI va baajaaratunaI kuzUnaI trI %yaanao
gaulaabapuYpo AaNaUna VavaIt itja laa inayamaanao
kXaasa saangaU p`oma tyaacao itjavartI hÜtoÆ
tumhIca ]klaa ibanga yaatlao kaya Asaavao to²
gaulaaba ksalao p`oma p~Ika laala gaulaabaI %yaa
laala Axaro jaNaU ilaihlaolyaa pazpÜT nausa%yaa
p`omadovata p`saÙ hÜ yaa naOivaVanao
p`omaacao ho maaga- gaulaabaI jaaNatI navatrNao
kQaI na %yaacaa tI AvamaanaI Ôulata najaraNaa
prI na saÜDIlaa itnao Aapulaa kQaIhI maugQapNaa
yaa maÝnaatca %yaasa vaaTlao Aqa- Asao KÜla
tÜhI kXaalaa p`gaT krI maga manaatlao baÜla
AXaa tho-nao maasa laÜTlao puropur saat
KnD na pDlaa kQaIhI yaacyaa naajauk rtIbaat
AKor qaklaa ZLlaI %yaacaI p`omatpXcayaa-
rnga idsaonaa Kulaavayaacaa itcaI Xaant cayaa-
QaDa manaacaa kÉna XaovaTI mhNao itlaa dovaI
dujaI AaNaKI ivaXaoYaNao tÜ gaÜnDsa itja laavaI
baanQaIt AalaÜ pujaa tuja maI AajavarI rÜja
trI na ]magaXaI Ajauna ksao tU Ba>acao kaja
gaond gaulaabaI mausamausaNaaro tulaa Aip-laolao
saanga saundrI ÔukT ka to sagaLo gaolaoÆ
tÜca AÜrDUna %yaasa mhNao tI AaL va`uqaa ha kI
ek pakLI hI na dvaDlaI tumhI idlyaa pOkI
ho baÜlaUnaI %yaaca pavalaI Aat jaaya rmaNaI
xaNaat Gao]na yao baahorI ksalaIXaI barNaI
mhNao pha maI yaat Taklao tumacao to gaond
AaiNa banavalaa tumacyaa saazI [tuka gaulaknd
ka DÜLo Asao ifrvata ka AalaI BaÜnD
baÜT yaatlao jara caaKUnaI gaÜD kra tÜnD
xaNaOk idsalao tarangaNa %yaa prI Xaant Jaalaa
tsaaca barNaI AaiNa Gao]naI KanVavarI Aalaa
p`omaapayaI Barlaa baÜlao Baud-nD na qaÜDa
p`omalaaBa nacaÊ gaulaknd trI kXaasa ha dvaDaÆ
yaaca AÝYaQaavarI puZo tÜ ksaatrI jagalaa
dya qaambaunaI kQaIca naa trI Asata tÜ Kplaa
tÜnD Aambalao Asaola jyaancao p`oma inaraXaonao
p`omaacaa gaulaknd tyaaÙI caaKUnaI ha baGaNao
.
manaaÊ inaT pnqao kQaIhI na jaavao
inaXaapaiNa kolyaa p`maaNao calaavao
jarI vaahnao maagaunaI kOk yaotI
kQaI naa trI saÜDIjao Xaantva`u
dukanaavarI laaivalyaa laamba paT\yaa
manaaÊ qaambaUnaI vaacaro vaaca baa %yaa
Aksmaat idsao jaahlaI jaoqa gadI-
itqao caÝkXaI jaa krayaasa AaQaI
itha-št kÜNaI jarI jaaya pnqao
trI rÜKUnaI pahNao %yaakDo to
AhaÊ Anganaa %yaatUnaI tI Asaola
vaLÜnaI trI paih maaho KuXaala
kQaI AagagaaDItunaI ihnDtaÙa
isanaomaa tmaaXao tsao pahtanaa
ivacaarI manaa %vaa na KcaI-t jaavao
sada EaoYz QaarIYT jaIvaI Qaravao
kQaI maindrI jaaisa vaacaavayaalaa
trI [nga`jaI maaisakI zova DÜLa
kuzo Cana ica~o kuzo kupnao hI
idsao sava- to naIT kapUnaI Gao[
kuNaacaoivaXaI AntrI hÜya toZ
inanaavaI tyaa QaaiDro naa^TpoD
tyaacaonaI naavaavarI la{ vhI. pI.
manaaÊ maagavaI %yaahUnaI rIt saÜip
sada KaVpoyaavarI hat maarI
ibalao do[ saa$na ima~asamaÜrI
Aroro GarI raihlao Aaja pOsao
iKsao caacapÜnaI manaa baÜla eosao
kuNaacyaa GarI jaa krayaasa daZI
kuNaacaI ÔNaI GaovaUnaI Baanga kaZI
kuNaacaa svayamTak TakI iKXaat
GaD\yaaLohI baanQaI tXaI managaTat
kuNaacyaa ivaD\yaa ina%ya AÜZIt jaavyaa
tXaa AagapoT\yaahI lambao kravyaa
caha hÜtsao koQavaa pO kuNaacaa
Aro maÙ Gao[ saugaavaa tyaacaa
[qao payagaaDI itqao vaaVpoTI
[qao pustko vaa itqao hatkazI
AXaI saarKI BaIk maagaIt jaavao
svatacao na kahI jagaI baaLgaavao
kuNaacao Asao maagalao kahI doNao
kpdI-khI %yaatlaI %yaa na doNao
kQaI BaoTlaa trI %yaa hsaÜnaI
mhNaavao Asao sava- to naIT QyaanaI
kuNaacao kQaI laagato p~ hatI
kuNaacaI tXaI ica{I iknvaa capaTI
trI %yaatlyaa vaacaNao caar AÜLI
na zavao kLo kaya kÜNato vaoLI
ijaqao caalalyaa KasagaI kanagaÜYTI
]BaI AaiNa QaonDo ijaqao caar maÜzI
manaaÊ kana do tÜnD vaasaUna toqao
pha laagatÜ kaya sambanQa kÜzo
kDI laagalaolaI idsao Aat jaoqao
manaa sad\ga`uhsqaa %varo jaaya toqao
jarI pahsaI Aat naa kak Axao
kXaalaa trI %yaa ÔTI Ana gavaaxao
nasao jyaaivaXaI za]ko AapNaato
manaa baÜlaNao dabaUnaI %yaavarIto
dujaancaI jarI jaaNaXaI gauPt ibangao
trI Qaava Gao va`u
manaa sajjanaa caar AaNyaant Ô>
tulaa vhavayaacao Asao doXaBa>
trI sangatÜ XaovaTI yau>I saÜpI
iKXaamaajaI zovaI sada gaanQaITÜpI
| तुझं माझ्यावरचं प्रेम बघून | |||||||||||||||||
| मला खूप बरं वाटलं | |||||||||||||||||
| स्वप्नात जरी असलं तरी | |||||||||||||||||
| जाग येईपर्यंत खरं वाटलं | |||||||||||||||||
| कविता करायला कधीही |
| गरज नसते ” कवी” मनाची |
| प्रत्येकाच्या सुप्त मनात सर्व काही असते … |
| गरज असते ती लेखणी आणि पानाची…….. |
अपूर्ण प्रेम आपल.........
माझ प्रेम कधी कलाल नाही तुला,
म्हनुनच कायमचा सोडून गेलास मला,
मी वेड्यासारखी प्रेम करत राहिले तुझ्यावर,
आणि तुही जिवापाड प्रेम केलास माझ्यावर,
पण का का कधी विचारल नाहीस मला,
माझ्या नकाराची भिती होती का तुला?
तुझ माझ प्रेम हे दोघांच्या मनात फुलत राहिल
दोघान्चाही एकमेकांवर प्रेम असुनही अपुर्णच राहिल,
आणि आता ते कायमच राहिल अपुर्णच
कारण तुझ्याशिवाय मी पण अपुर्णच
तुझ्या मैत्रीवर कितीही लिहीलं.....
तरी उनं वाटतं
सारं आहे माझ्याकडे आज
तरी कुठंतरी काहीतरी सुनं वाटतं
तुझ्या मैत्रीचे क्षण
पुन्हा हवेहवेसे वाटु लागतात
आज मन माझं लख्ख आकाश
त्यात तुझ्या आठवांचे ढग दाटु लागतात
तुझ्या मैत्रीची गर्द सावली
अशी आयुष्यावर दाटली होती
आयुष्यातली उन्हं माझ्या
तुझ्याचमुळे आटली होती
तुझ्या मैत्रीच्या आठवणी
मी आजही जपुन ठेवतो
आनंदाचे ते क्षण हरवु नयेत म्हणुन
काळजाच्या तिजोरीत लपुन ठेवतो
मैत्रीचं नातं तुझ्या
माझ्याशी आजन्म असचं राहील
तुला ठेच लागली कधी
तर पापणी माझी वाहील
मन माझे वेडे
पुन्हा एकदा त्या क्षणांचा शोध घेतात
अन शब्द माझे कवितेतुन
तुझ्या मैत्रीचा वेध घेतात
| धैर्य | ||||
| जसं की...कांदा | ||||
| कांद्याच्या आत वाटी... | ||||
| वाटीच्या आत वाटी... | ||||
| वाटीत वाटी...वाटीत वाटी... | ||||
| कांदाणू... | ||||
| परमकांदाणू... | ||||
| आणखी आत...आत आsत... | ||||
| अगदी आssत?... | ||||
| माहित नाही...... | ||||
| जसं की...कांदा | ||||
| त्याच्यावर हवा... | ||||
| त्याच्याभोवती हवा... | ||||
| हवेभोवती हवा... | ||||
| तिचे थरांवर थर... | ||||
| मग...निर्वात... | ||||
| अंधार... | ||||
| अंतराळ... | ||||
| अंतराळं... | ||||
| बाहेर... | ||||
| अगदी बाsहेर... | ||||
| अगदी बाssहेरचं? | ||||
| माहित नाही...... | ||||
| ...ती पडल्या पडल्या डोळाभर बघते मला | ||||
| आणि मग डोळे मिटून हातांनी ’चाचपत’ राहते, | ||||
| सद्ध्या तिच्या असलेल्या हातांनी’ | ||||
| सद्ध्या माझा असलेला चेहरा...... | ||||
| ही कविता खरं तर भीत भीत... | ||||
| कापर्या कापर्या हातांनी | ||||
| तिलाच लिहायची होती एकदा... | ||||
| तिचं धैर्य होत नाही...माझं होतं...एवढंच ! | ||||
| ------------------------------------- संदीप . | ||||
| एवढंच ना? | ||||||
| [ आयुष्यावर बोलू काही च्या उत्तरार्धाची सुरुवात अनेकदा या कवितेने होते.] | ||||||
| एवढंच ना? एकटे जगू.. एवढंच ना? | ||||||
| आमचं हसं, आमचं रडं, घेऊन समोर एकटेच बघू, | ||||||
| एवढंच ना? | ||||||
| रात्रीला कोण? दुपारला कोण? जन्माला अवघ्या या पुरलंय कोण? | ||||||
| श्वासाला श्वास, क्षणाला क्षण, दिवसाला दिवस जोडत जगू! | ||||||
| एवढंच ना? | ||||||
| अंगणाला कुंपण होतंच कधी, घराला अंगण होतच कधी, | ||||||
| घराचे भास , अंगणाचे भास, कुंपणाचे भासच भोगत जगू, | ||||||
| एवढंच ना? | ||||||
| आलात तर आलात, तुमचेच पाय, गेलात तर गेलात कुणाला काय? | ||||||
| स्वतःचं पाय, स्वतःचं वाट, स्वतःचं सोबत होऊन जगू | ||||||
| एवढंच ना? | ||||||
| मातीचं घर, मातीचं दार, मातीच घर, मातीच दार | ||||||
| मातीचं घर, मातीचं दार, मातीच्या देहाला मातीचे वार | ||||||
| मातीचं खरी, मातीचं बरी, मातीत माती मिसळत जगू | ||||||
| एवढंच ना? | ||||||
| सफरचंद | |||||||
| सफरचंदाने ना फक्त पडायचे असते | |||||||
| करायची नसते काळजी फांदीवरचे इतर सोबती पिकल्याची-ना पिकल्याची | |||||||
| करायची नसते काळजी फांदीखालील बेसावध डोक्यांची | |||||||
| वेळ झाली कळताक्षणी सारा गर गोळा करून | |||||||
| फांदीवरच्या फलाटावरून झाडाचे गाव सोडायचे असते | |||||||
| सफरचंदाने ना फक्त पडायचे असते | |||||||
| मग ते पाहून कुणाला गुरुत्त्वाकर्षणाचा नियम सुचू देत-ना सुचू दे | |||||||
| सुचल्याच्या आनंदात तेच सफरचंद कापून खाऊ देत-न खाऊ दे | |||||||
| पडणाऱ्याचे नशीब वेगळे सुचणाऱ्याचे नशीब वेगळे | |||||||
| सुचणाऱ्यागत पडणाऱ्याने नोबेल-बिबेल मागायचे नसते | |||||||
| सफरचंदाने ना फक्त पडायचे असते | |||||||
| विचार नसतो करायचा की स्थितीज ऊर्जेची गतीज ऊर्जा कशी होते | |||||||
| नसते चिंतायचे की मरणासारखे त्वरण सुद्धा अंगभूत असते | |||||||
| नियम माहित असोत-नसोत नियमानुसारच सारे घडायचे असते | |||||||
| जर सफरचंद असेल तर त्याने टपकायचे असते | |||||||
| जर पृथ्वी असेत ते तिने ओढायचे असते | |||||||
| सफरचंदाने ना फक्त पडायचे असते | |||||||
| सफरचंदालाही असतीलच की स्वप्ने, की कुणीतरी हळूवार झेलावे | |||||||
| किंवा उगवावे थेट चंद्रावर, आणि मग पिसासारखे अलगद पडावे | |||||||
| पण एकेक असे पिकले स्वप्न वेळीच देठाशी खुरडायचे असते | |||||||
| अन् चिख्खल असो वा माती असो, दिवस असो वा रात्र असो, फळ असो वा दगड असो | |||||||
| एकाच वेगात मधले अंतर तोडायचे असते | |||||||
| सफरचंदाने ना फक्त पडायचे असते | |||||||
| मैत्रिण | ||||
| मैत्रिण माझी बिल्लोरी, बुट्टूक लाल चुट्टुक चेरी | ||||
| मैत्रिण माझी हूं का चूं!, मैत्रिण माझी मी का तू ! | ||||
| मैत्रिण माझी हट्टी गं, उन्हाळ्याची सुट्टी गं, | ||||
| मैत्रिण माझ्या ओठांवरची कट्टी आणि बट्टी गं ! | ||||
| मैत्रिण रुमझुमती पोर, मैत्रिण पुनवेची कोर | ||||
| मैत्रिण माझी कानी डूल, मैत्रिण मैत्रिण वेणीत फूल! | ||||
| मैत्रिण मांजा काचेचा, हिरवा हार पाचूचा | ||||
| बदामाचे झाड मैत्रिण, बदामाचे गूढ मैत्रिण | ||||
| मैत्रिण माझी अशी दिसते, जणू झाडावर कळी खुलते | ||||
| ओल्या ओठी हिरमुसते, वेड्या डोळ्यांनी हसते | ||||
| मैत्रिण माझी फुलगंधी, मैत्रिण ञाझी स्वच्छंदी | ||||
| करते जवळीक अपरंपार, तरीही नेहमी स्पर्शापार | ||||
| मैत्रिण सारे बोलावे, मैत्रिण कुशीत स्फुंदावे | ||||
| जितके धरले हात सहज, तितके अलगद सोडावे | ||||
| मैत्रिण माझी शब्दांआड लपते, हासुनिया म्हणते, | ||||
| पाण्याला का चव असते, अन् मैत्रिणीस का वय असते | ||||
| मैत्रिण, थोडे बोलू थांब, बघ प्रश्नांची लागे रांग | ||||
| दुःख असे का मज मिळते, तुझ्याचपाशी जे खुलते | ||||
| मैत्रिण माझी स्वच्छ दुपार, मैत्रिण माझी संध्याकाळ | ||||
| माझ्या अबोल तहानेसाठी मैत्रिण भरलेले आभाळ | ||||
| तू | |||
| गौरगुलाबी चर्येवर | |||
| लालकेसरी टिकली टेकलेली... | |||
| लालचुटुक ओठांत | |||
| गडद गुलाबी गुपिते मिटलेली.... | |||
| लालगुलाबी वस्त्रांत | |||
| सौम्य गुलाबी कांती लपेटलेली... | |||
| मंद गुलाबी गंधाची | |||
| एक देहकुपी लवंडलेली... | |||
| सभोवताल्यांशी राखलेलं | |||
| एक फिकटं गुलाबी अंतर... | |||
| तू ?... छे! ... तू नव्हेसचं तू; | |||
| तू तर गुलाबच्या फुलाचे भाषांतर !! | |||
| मी फसलो म्हणूनी हसूदे वा चिडवूदे कोणी | ||||
| ती वेळच होती वेडी अन् नितांत लोभसवाणी | ||||
| ती उन्हे रेशमी होती, चांदणे धगीचे होते | ||||
| कवितेच्या शेतामधले ते दिवस सुगीचे होते | ||||
| संकेतस्थळांचे सूर त्या लालस ओठी होते | ||||
| ती वेळ पूरीया होती, अन् झाड मारवा होते | ||||
| आरोहा बिलगायाचा तो धीट खुळा अवरोह | ||||
| भरभरून यायचे तेंव्हा त्या दृष्ट नयनींचे डोह | ||||
| डोहात तळाशी खोल वर्तमान विरघळलेले | ||||
| अन् शब्दांच्या गाली पाणी थोडेसे ओघळलेले | ||||
| ती हार असो वा जीत, मज कुठले अप्रूप नाही | ||||
| त्या गंधित गोष्टीमधला क्षण कुठला विद्रूप नाही | ||||
| ती लालकेशरी संध्या निघताना अडखळलेली | ||||
| ती निघून जातानाही, बघ ओंजळ भरूनी ओली | ||||
| तुटले | |||||||
| आता आठवतायत ते फक्त काळेभोर डोळे... | |||||||
| बाकी सारे आकार, उकार, होकार, नकार... | |||||||
| मागे पडत चाललेल्या स्टेशनांसारखे | |||||||
| मागे मागे जात जात पुसटत चालले आहेत... | |||||||
| पुसत जावेत ढगांचे आकार | |||||||
| आणि उरावं एकसंध आभाळ, तसा भूतकाळ | |||||||
| त्याच्या छातीवर गवताची हिरवीगार कुरणं, | |||||||
| भरून आलेली गाफील गाणी, काळेसावळे ढग | |||||||
| आणि पश्चिमेच्या वक्षाकडे रोखलेले बाणाकृतीतील बगळे | |||||||
| आता आठवतायत ते फक्त काळेभोर डोळे... | |||||||
| बंध रेशमी तुझ्यासवे जे जुळले | |||||||
| अन् क्षितिजावर रंग नवे अवतरले | |||||||
| घन दाटताच एका क्षणात हे रंगबंध विस्कटले...तुटले.... | |||||||
| विसरत चाललोय... नावेतून उतरताना आधारासाठी धरलेले हात | |||||||
| विसरत चाललोय होडीची मनोगते, सरोवराचे बहाणे, | |||||||
| वा नावेला नेमका धक्का देणारी ती अज्ञात लाट | |||||||
| ती लाट तर तेव्हाच पुसली... मनातल्या इच्छेसारखी | |||||||
| सरोवर मात्र अजूनही तिथेच... | |||||||
| पण त्याच्याही पाण्याची वाफ किमान चारदा तरी आभाळाला भिडून आलेली | |||||||
| आता तर लाटा नव्हे, पाणी सुद्धा नवंय कदाचित | |||||||
| पण तरीही जुन्याच नावाने सरोवराला ओळखतायत सगळे... | |||||||
| आता आठवतायत ते फक्त काळेभोर डोळे... | |||||||
| क्षण दरवळत्या भेटींचे, अन् हातातील हातांचे | |||||||
| ते खरेच होते सारे..वा मृगजळ हे भासांचे | |||||||
| सुटलेच हात आता मनात हे प्रश्न फक्त अवघडले...तुटले... | |||||||
| तुझ्याकडे माझी सही नसलेली एक कविता...मीही हट्टी... | |||||||
| माझ्याकडे तुझ्या बोटांचे ठसे असलेली काचेची पट्टी | |||||||
| चाचपडत बसलेले काही संकेत, काही बोभाटे...अजूनही... | |||||||
| थोडेसे शब्द, बरंचसं मौन...अजूनही... | |||||||
| बाकी अनोळखी होऊन गेलो आहोत... | |||||||
| तुझा स्पर्श झालेला मी, माझा स्पर्श झालेली तू... | |||||||
| आणि आपले स्पर्श झालेले हे सगळे... | |||||||
| आता आठवतायत ते फक्त काळेभोर डोळे... | |||||||
| मज वाटायाचे तेव्हा हे क्षितिजच आले हाती | |||||||
| नव्हताच दिशांचा दोष, अंतरेच फसवी होती... | |||||||
| फसवेच ध्यास फसवे प्रयास आकाश कुणा सापडले...तुटले... | |||||||
| उत्तरे चुकू शकतात, गणित चुकत नाही... | |||||||
| पावले थकू शकतात, अंतरे थकत नाहीत... | |||||||
| वाळूवरची अक्षरं पुसट होत जातात.. | |||||||
| डोळ्यांचे रंग फिकट होत जातात.. | |||||||
| तीव्रतेचे उग्र गंध विरळ होत जातात.. | |||||||
| शेपटीच्या टोकावरचे हट्ट सरळ होत जातात.. | |||||||
| विसरण्याचा छंदच जडलाय आताशा मला.. | |||||||
| या कवितांना, शहरभर पसरलेल्या संकेतस्थळांना... | |||||||
| विसरत चालल्या आहेत..पत्ता न ठेवता निघून गेलेल्या वाटा.. | |||||||
| विसरत चालले आहे तळ्यावर बसलेले पश्चिमरंगी आभाळ.. | |||||||
| अन् विसरत चालले आहे... | |||||||
| आभाळही गोंदायला विसरणारे हिरवेगर्द तळे | |||||||
| आता आठवतायत ते फक्त काळेभोर डोळे... | |||||||
| मी स्मरणाच्या वाटांनी वेड्यागत अजून फिरतो | |||||||
| सुकलेली वेचीत सुमने, भिजणारे डोळे पुसतो... | |||||||
| सरताच स्वप्न अंतास सत्य हे आसवांत ओघळले...तुटले... | |||||||
| आता आठवतायत ते फक्त काळेभोर डोळे... | |||||||
| कुणीच नाही बोलायाला त्याच्यासाठी | |||
| झुकून खाली म्हणते अंबर बोलू काही... | |||
| खर्ज बोलतो मनात ठेवून तार तमाशा | |||
| 'मध्या'मध्ये ठेवूनिया स्वर बोलू काही... | |||
| रखरखीत हा रस्ता प्रवास करण्याचा | |||
| शेवट त्याचा मिळेल तोवर बोलू काही... | |||
| जग बदलाची कशास करता इतुकी घाई | |||
| आधी बदलू स्वतःस नंतर बोलू काही... | |||
| गल्ली मध्ये बोलायाचे कारण नाही | |||
| आयुष्याच्या हमरस्त्यावर बोलू काही... | |||
| तुमच्या संगे आज मलाही म्हणूदे गाणे | |||
| मिटवून सारे मधले अंतर बोलू काही... | |||
| करार | ||||
| चल आता बोलुन घेऊ ! बोलुन घेऊ थोडे ! | ||||
| सुकण्याआधी माती आणि जाण्याआधी तडे ! | ||||
| संपत आलाय पाऊसकाळ ! विरत चाललेत मेघ ! | ||||
| विजेचीही आता सतत उठ्त नाही रेघ ! | ||||
| मृदगंधाने आवरुन घेतलाय धुंदावण्याचा खेळ! | ||||
| मोरपंखी पिसर्‍यांनी ही मिटण्याची वेळ ! | ||||
| सावाळ्या हवेत थोडं मिसळ्त चाललंय उन्ह ! | ||||
| खळखळणार्री नदी आता वाहते जपून जपून ! | ||||
| चल आता बोलुन घेऊ ! बोलुन घेऊ थोडे ! | ||||
| लक्षात ठेव अर्थांपेक्षा शब्दच असतात वेडे ! | ||||
| मनामधला कानाकोपरा चाचपून घे नीट ! | ||||
| लपले असतील अजुन कोठे चुकार शब्द धीट ! | ||||
| नजरा, आठवण, शपथा . . . सार्‍यांस उन्ह द्यायला हवे ! | ||||
| जाणयाधी ओले मन वाळायला तर हवे ! | ||||
| हळवी बिळवी होत पाहू नकोस माझ्याकडे | ||||
| माझ्यापेक्षा लक्ष दे माझ्या बोलण्याकडे | ||||
| भेटण्याआधीच निश्चित असते जेव्हा वेळ जायची ! | ||||
| समजुतदार मुलांसारखी खेळणी आवरून घ्यायची ! | ||||
| एकदम कर पाठ आणि मन कर कोरे ! | ||||
| भेटलो ते ही बरे झाले ! चाललो ते ही बरे ! | ||||
| मी ही घेतो आवरून सारे ! तू ही सावरून जा ! | ||||
| तळहातीच्या रेषांमधल्या वळणावरून जा ! | ||||
| खुदा-बिदा असलाच तर मग त्यालाच सोबत घे ! | ||||
| ' करार पूर्ण झाला ' अशी तेवढी दे ! | ||||
| - मौनाची भाषांतरे, संदिप खरे | ||||
© Blogger template On The Road by Ourblogtemplates.com 2009
Back to TOP
