मला ना तुझा व्ह्यायचय ....

मला ना तुझे पंख होऊन
गगनात मुक्तपणे उडायचय
कधी कधी फुलपाखरु होऊन
फुलां फुलांवर बागडायचय...
मला ना तुझा व्ह्यायचय ....

मला ना तुझ्यावर बरसणारे
टपोरे थेंब व्ह्यायचय...
मग वाजली तुला थंडी की..
तुझ्या अंगावर येणारा शहारा व्हायचय...
मला ना तुझा व्ह्यायचय ....

मला ना तुझ्या नयनातील ..
लपुन हसणारा चांद व्हायचय..
चांदण्या रातीत एकसंथ..
दरवळणारा सोनचाफा व्हायचय....
मला ना तुझा व्ह्यायचय ....

मला ना तुझ्या जिवन सफरीतील
मनाच्या लहरीवर तंरगणार जहाज व्हायचाय..
त्यावर तु अलगद बसलीस की...
बेभान वारा होऊन तुझ्या जगण्याची दिशा व्हायचय...
मला ना तुझा व्ह्यायचय ....

मला ना तुझ्या कोमल
ऒठांवरची मृदुल साय व्हायचय ...
तु आणखी दिसावी सुंदर म्हणुन
तुझ्या चेहरयावरचं शाय व्हायचय...
मला ना तुझा व्ह्यायचय ....

मला ना तुझी पाऊलवाट व्हायचय ..
मग तुझ्या त्या पाऊलखुणांना माझ्या ह्रिदयात साठवून ठेवायचय...
गेलीस अशी मला सोडून की
तुझ्या आठवणीच्या त्या अभ्रकाला हळुवार मांडीवर घेऊन कुरवाळायचय़..
मला ना तुझा व्ह्यायचय ....

मला ना आता खरोखरच
तुझं आणि फक्त तुझच व्हायचय ..
मल सांग तुलापण माझ्या स्वप्नांना
अस्तित्वाचं सोनेरी रुप द्यायचय ?