गर्द अशा आठवणींने..
7 years ago
माझे इतर ब्लोग
मराठी चारोळ्या
खप्पड बसली फिक्कट गाल
Friday, May 28, 2010
खप्पड बसली फिक्कट गाल
तळभिंतीवर घेउन जख्खड
मातीची ही जुनी झोपडी
आंबट मिनिटें चाखित रद्दड.
तळभिंतीवर घेउन जख्खड
मातीची ही जुनी झोपडी
आंबट मिनिटें चाखित रद्दड.
मध्येच दचकुनि बघते वरती,
अष्टदिशांचा सासुरवास;
चंद्रमौळी परि बेढब शबरी
क्षण-बोरांची रचिते रास.
अष्टदिशांचा सासुरवास;
चंद्रमौळी परि बेढब शबरी
क्षण-बोरांची रचिते रास.
मातीवरती करीत मात;
मिनिटांमधुनी काढित व्याधि;
तपकिरि-पिवळ्या मउ सालीचें
बोर गवसतां जरा सुगंधी,
मिनिटांमधुनी काढित व्याधि;
तपकिरि-पिवळ्या मउ सालीचें
बोर गवसतां जरा सुगंधी,
कुरवाळीत तें बोटांनी मउ
मिनिट सुवासिक हसते शबरी;
माणुसकीच्या दंडकांत अन्
गौऱ्या थापित वदे शर्वरीः
मिनिट सुवासिक हसते शबरी;
माणुसकीच्या दंडकांत अन्
गौऱ्या थापित वदे शर्वरीः
येइल का कधी सीतापति ग
चुकून तरी पण ह्या वाटेला?
घेइल का अन् रुजू करुनी
ह्या बोरांच्या नैवेद्याला?
चुकून तरी पण ह्या वाटेला?
घेइल का अन् रुजू करुनी
ह्या बोरांच्या नैवेद्याला?
कुठली सीता, कुठला राघव?
पुसे खडीचा रस्ता फक्कड;
आणि ठेविते गाल झोपडी
तळभिंतीवर फिरून खप्पड.
Read more...
पुसे खडीचा रस्ता फक्कड;
आणि ठेविते गाल झोपडी
तळभिंतीवर फिरून खप्पड.
जे अज्ञानांत जन्मले
जे अज्ञानांत जन्मले । आणि अज्ञानांत मेले,
त्यांस देवा तूं धरिलें । काय पोटीं? ॥
का, झालासी निष्ठुर? । दिलें तयांसी अंतर
जन्ममरणांही नंतर । विश्वगर्भीं ॥
जन्ममरणांही नंतर । विश्वगर्भीं ॥
देह साफल्य पावले । पृथ्वीवरी त्यांचे भलें;
आलें काम त्यांनी केलें । आणि गेले ॥
आलें काम त्यांनी केलें । आणि गेले ॥
गळे अश्रूंवीण चरबी । तीच अज्ञानाची छबी;
झाले ते खत आणि बीं । तुझ्या मळां ॥
झाले ते खत आणि बीं । तुझ्या मळां ॥
आम्ही ज्ञानवंत भागलों । ना पश्चातापें पोळलों;
नाहीं कधी हळहळलों । परदुःखें ॥
नाहीं कधी हळहळलों । परदुःखें ॥
वेचिलें ज्ञान कण कण । जैसे की वालुका-गण;
झालों कोरडे पाषाण । बुद्धिरूपी ॥
झालों कोरडे पाषाण । बुद्धिरूपी ॥
आमुची संज्ञा ही दरड । रखरखीत देहापाड,
वरी अहंतेचा पहाड । लागलासे ॥
वरी अहंतेचा पहाड । लागलासे ॥
होतां तप्त ही जमीन । नाही अश्रू, नाही घाम;
वांझपोटीस इनाम । रूंक्ष काया ! ॥
Read more...
वांझपोटीस इनाम । रूंक्ष काया ! ॥
ठेव विश्वास माज्यावर
ठेव विश्वास माज्यावर
असे कधी म्हाणु नकोस
मित्र आहें मी तुजा
हे कधी विसरु नकोस ||१||
नाते आपले हे प्रेमाचे
अखंड चालू राहू दे
समजून घेतलेस तू मला
मैत्री अशीच वाहू दे||२||
ना मंजूर जर असेल लोकाला
मैत्री आपली सत्याची
जीवन मरण देवाच्या हातात
शरीर मातीच्या मित्याची ||३||
मित्र म्हणजे भावुच आहें
जीवलग, सखा कोणीही समज
दोस्ती आपली पक्की ठेव
तू आता हे लवकर उमज||४||
असे कधी म्हाणु नकोस
मित्र आहें मी तुजा
हे कधी विसरु नकोस ||१||
नाते आपले हे प्रेमाचे
अखंड चालू राहू दे
समजून घेतलेस तू मला
मैत्री अशीच वाहू दे||२||
ना मंजूर जर असेल लोकाला
मैत्री आपली सत्याची
जीवन मरण देवाच्या हातात
शरीर मातीच्या मित्याची ||३||
मित्र म्हणजे भावुच आहें
जीवलग, सखा कोणीही समज
दोस्ती आपली पक्की ठेव
तू आता हे लवकर उमज||४||
पुन्हा माझी चारोळी
Saturday, May 15, 2010
कुणीतरी पाहिजे,
आपल्या वर ही मरणार,
जागे पणी नाही पण,
स्वप्नात तरी झुरणार.
देहभान विसरून तुजाशी बोलताना,
मी माझाच उरत नव्हतो,
मित्रांना बोलायला काय जातेय,
पण खरंच, तेव्हा मी कुणाचाच नव्हतो.
>->-प्रशांत-->
प्रेम असं असावं ..................
प्रेम असं असावं ..................
प्रेम कसं असावंहे नाभाकडून शिकावं
बरसवून मोत्यांच्या धारा
त्याने धरणीला भिजवावं
नटवून हिरव्या शालुने
त्याने तिला सजवावं
उतरून क्षितिजावर कधीतरी
एक गोड चुंबन घ्यावं
प्रेम असं असावं .................
प्रेम कसं करावं
हे नदीकडून शिकावं
आस मिलनाची घेऊन उरी
त्याच्यासाठी दरीखोऱ्यातून धावावं
कितीही वळणं आली तरी
अखेर हृदयी सागराच्याच समवाव
प्रेम असं असावं ..................
प्रेम असं असावं ..................
अभिजित देवगिरीकर Read more...
मृगजळाचे भास
Thursday, May 13, 2010
मृगजळाचे भास
गोड आठवणींमागाची रहस्य हळूहळू उलगडत जातात
आणि लक्षात येतात ते मृगजळाचे भास
सत्य माहित असूनही इच्छेअनुरुप स्वप्नं पाहण्याची सवय
पण, उशिरा लक्षात येतात खडबडून जागे करणारे वास्तवि काटे
चंद्र ढगाआड गेला म्हणून रात्रीला त्या आमावस्या म्हणत नाहीत
उन्हाळ्यात पाऊस आला म्हणून त्याला पावसाळा म्हणत नाहीत
एखाद्या भेटीत कोणी जरा गोड बोललं म्हणून त्याला "प्रेम" म्हणत नाहीत
सगळं कळत असत पण मन वळत नसत
नकाराला होकारातच बदलत असत
झाले वार कितीही तरी फुलांप्रमाणे झेलत असत
खूप वेड असत
त्याला सावरणं अवघड खूप असत
Read more...
आणि लक्षात येतात ते मृगजळाचे भास
सत्य माहित असूनही इच्छेअनुरुप स्वप्नं पाहण्याची सवय
पण, उशिरा लक्षात येतात खडबडून जागे करणारे वास्तवि काटे
चंद्र ढगाआड गेला म्हणून रात्रीला त्या आमावस्या म्हणत नाहीत
उन्हाळ्यात पाऊस आला म्हणून त्याला पावसाळा म्हणत नाहीत
एखाद्या भेटीत कोणी जरा गोड बोललं म्हणून त्याला "प्रेम" म्हणत नाहीत
सगळं कळत असत पण मन वळत नसत
नकाराला होकारातच बदलत असत
झाले वार कितीही तरी फुलांप्रमाणे झेलत असत
खूप वेड असत
त्याला सावरणं अवघड खूप असत
तू खुश तर आहेस ना!!
कधी आयुष्यात आलीस अन कधी माझी सवय झालीस काही कळलेच नाही..
एक एक दिवस जात होता .. अन एक एक आठवण मनाच्या पटलावर तरंगून जात होती ..
कदाचित तुला मी वेडा वाटत असेन.. अन होय मी वेडाच आहे तुझ्याच साठी..
तुझ्या एका प्रेमळ कटाक्षासाठी.. तुझ्या प्रेमळ मिठी साठी..
पण कदाचित ते शक्य नाहीये ... तुला ...
शेवटी मनाला घटत आवळून तुही बुद्धीनेच निर्णय घेतलास ना..!!
आपल ते प्रेम , आपल्या त्या आठवणी..
येवढ्या सहज तू विसरू शकशील..?
कदाचित हो असेल तुझ उत्तर...
पण मनातल्या त्या एकांत कोपरयात माझी जागा कायम असेल
हेही मी जाणतो..
होईल तुलाही कधी तरी पश्चाताप होईल कि ऐकल असतं जर तेव्हाच मनच तर..
पण वेळ गेल्यावर काय करणार..
त्यावेळी कोणाला सांगावस वाटल तरी तुला ते शक्य नाही होणार..!!
आयुष्याच्या एखाद्या वळणावर कदाचित आपली भेट होईलही ..
पण त्यावेळीही मला हेच जाणून घेण महत्वाच असेल कि
कि
कि
तू खुश तर आहेस ना!!
एक एक दिवस जात होता .. अन एक एक आठवण मनाच्या पटलावर तरंगून जात होती ..
कदाचित तुला मी वेडा वाटत असेन.. अन होय मी वेडाच आहे तुझ्याच साठी..
तुझ्या एका प्रेमळ कटाक्षासाठी.. तुझ्या प्रेमळ मिठी साठी..
पण कदाचित ते शक्य नाहीये ... तुला ...
शेवटी मनाला घटत आवळून तुही बुद्धीनेच निर्णय घेतलास ना..!!
आपल ते प्रेम , आपल्या त्या आठवणी..
येवढ्या सहज तू विसरू शकशील..?
कदाचित हो असेल तुझ उत्तर...
पण मनातल्या त्या एकांत कोपरयात माझी जागा कायम असेल
हेही मी जाणतो..
होईल तुलाही कधी तरी पश्चाताप होईल कि ऐकल असतं जर तेव्हाच मनच तर..
पण वेळ गेल्यावर काय करणार..
त्यावेळी कोणाला सांगावस वाटल तरी तुला ते शक्य नाही होणार..!!
आयुष्याच्या एखाद्या वळणावर कदाचित आपली भेट होईलही ..
पण त्यावेळीही मला हेच जाणून घेण महत्वाच असेल कि
कि
कि
तू खुश तर आहेस ना!!
विसर
Wednesday, May 12, 2010
माझ्या बरोबर बोलताना,
तुला जगाचा विसर पडायचा,
पण, आता का? माहित नाही..
तुला माझाच विसर पडतो....
तुझ्या बरोबर बोलताना,
मला जगाचा विसर पडायचा,
पण, आता का? माहित नाही..
मला तुझाच विसर पडतो....
>->-प्रशांत पवार-->
हे हिंदुशक्ति-संभूत-दीप्तितम-तेजा
Monday, May 10, 2010
हे हिंदुतपस्या-पूत ईश्वरी ओजा
हे हिंदुश्री-सौभाग्य-भूतीच्या साजा
हे हिंदु-नृसिंहा प्रभो शिवाजीराजा
करि हिंदुराष्ट्र हें तूतें, वंदना
करि अंतःकरणज तुज, अभि-नंदना
तव चरणिं भक्तिच्या चर्ची, चंदना
गूढाशा पुरवीं त्या न कथूं शकतों ज्या
हे हिंदु-नृसिंहा प्रभो शिवाजीराजा
जी शुद्धि हृदाची रामदास शिर डुलवी
जी बुद्धि पांच शाह्यांस शत्रुच्या झुलवी
जी युक्ति कूटनीतींत खलांसी बुडवी
जी शक्ति बलोन्मत्तास पदतलीं तुडवी
ती शुद्ध हेतुची कर्मी, राहुं दे
ती बुद्धि भाबडया जीवां, लाहुं दे
ती शक्ति शोणितामाजीं, वाहुं दे
दे मंत्र पुन्हा तो, दिले समर्थे तुज ज्या
हे हिंदु-नृसिंहा प्रभो शिवाजीराजा
गीतकार :स्वातंत्र्यवीर सावरकर Read more...
चला सलाम करू धन्य त्या मातेला...
थेंब थेंब झिरपणारा ओलावा पिंपळवृक्ष बनून उभा राहतो,
मी त्याला आई अशी हाक मारतो........
चला सलाम करू धन्य त्या मातेला...
------------------------------
आई हा एक शब्द आहे असं म्हणण व्यर्थ आहे कारण त्यात आहे जे वात्सल्य शब्दात उतरवणं आहे ते अशक्य!! तरी हा एक प्रयास आहे तिच्याच वाढदिवसाला छोटीशी एक भेट आहे .. आई म्हणजे मंदिराचा उंच कळस आई म्हणजे अंगणातील पवित्र तुळस आई म्हणजे भजनात गुणगुणावी अशी संतवाणी आई म्हणजे आरतीत वाजवावीअशी लयबध्द टाळी आई म्हणजे वेदनेनंतरची सर्वात पहिली आरोळी....... मी एक चातक आहे तर ती पर्जन्यचा थेंब आहे मी अत्तर तर ती त्यातला सुगंध आहे माझ्या आयुष्याची ती एक चित्रकार आहे अंधारात मला दिसणारा आशेचा किरण आहे कोणत्याही वादळात तग धरून राहीलेली माझ्या आयुष्यातील कल्पतरु आहे जिच्यामुळे मी, माझी कविता आहे ती माझी......माझीच फक्त आई आहे. |
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा
Saturday, May 8, 2010
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा
परी उतरलो मी तळ्याकाठी
प्यायले नाही पाणी त्यातले
मी तीचाच चातक पक्षी
मी तीचाच चातक पक्षी
मी तीच्या प्रेमाचा भूकेला
न राहवे तीज वीण मला
आकांताने ओरडतो मात्र
प्येत नाही पाणी कोणाचे
रे मी...
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा...
केतन घरत(ठाणे)
Read more...
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा
परी उतरलो मी तळ्याकाठी
प्यायले नाही पाणी त्यातले
मी तीचाच चातक पक्षी
मी तीचाच चातक पक्षी
मी तीच्या प्रेमाचा भूकेला
न राहवे तीज वीण मला
आकांताने ओरडतो मात्र
प्येत नाही पाणी कोणाचे
रे मी...
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा
मी चातक पक्षी तीज प्रेमाचा...
केतन घरत(ठाणे)
काय माहीत तीच्या मनामधे काय आहे..
जशी ती वागायची..
बोलयची..
हवी-हवीशी वाटणारी ती..
मला तीची जवळीक पहिजे होती
काय माहीत तीच्या मनात काय होते
प्रेम करायचो मी तीला भरपूर
काय माहीत तीला समजले की नाही
शंभर वेळा मनामधून बोललो असेल
काय माहीत तीने माझ्या डोळ्यांत वाचले आहे की नाही
मी पण विचारात..
नक्की हेच प्रेम आहे ?
जर हेच प्रेम आहे
तर..
मला अजुन तीच्या उत्तराची अपेक्षा आहे..
काय माहीत तीच्या मनामधे काय आहे..
केतन घरत(ठाणे) Read more...
किती छान असतं ना ? आपण कुणालातरी आवडणं...
किती छान असतं ना ?
आपण कुणालातरी आवडणं...
कुणीतरी तासनतास आपलाच विचार
करणं....
खरच !किती छान असतं ना
आपण कुणालातरी आवडणं...
कुणाच्यातरी पर्सनल डायरित
आपलं नाव असणं ,
चार-चौघात कुणीतरी सतत आपलाच
उल्लेख करणं,
किती छान असतं ना ?
आपण कुणालातरी आवडणं...
कुणीतरी आपलं हसणं
काळजात साठवनं ,
कुणालातरी आपला अश्रू
मोत्यासमान वाटणं...
किती छान असतं ना,
आपण कुणालातरी आवडणं....
कुणीतरी आपल्या फोनची
तासनतास वाट पाहणं ,
आपल्याला एकदा ओझार्त
पाहण्यासाठी ,
तासनतास बस स्टॉप वर उभं राहणं ,
देवसमोरही स्वताआधी
आपलं सुख मागणं ,
खरच !किती छान असतं ना
आपण कुणालातरी आवडणं...
कुणीतरी डोळ्यात जीव आणून
आपली वाट पाहणं ,
आपल्या उपवासा दिवशी
त्यानं ही हटकून उपाशी राहणं,
खरच !किती छान असतं ना
आपण कुणालातरी आवडणं...
कुणीतरी आपला विचार करत
पापनीवर पापनी अलगत टेकवनं..
झोपल्यावर मात्र
स्वप्नातही आपल्यालाच पाहणं....
खरच, खूप छान असतं ना
आपण कुणालातरी आवडणं....... Read more...
दमलेल्या बाबांची कहाणी..
Friday, May 7, 2010
डॉ. सलील कुलकर्णी ,
संगीतकार म्हणून सूर-तालाशी खेळताना, गायक म्हणून शब्द-सूर आळवताना रसिकांशी सुरेल नातं जुळत जातं. बघता बघता ते अबोल नातं बोलकं होतं आणि मग गप्पांची मैफल जमवायची इच्छा अनिवार होते.. दर १५ दिवसांनी ही सुरेल मैफल अनुभवता येईल.
‘हॅलो सर, मी बर्लिनहून बोलतोय! सर मी २८ वर्षांचा आहे आणि माझे आई-वडील ठाण्यात असतात. बाबा म्हणतायेत तू शिक अजून. ते कर्ज काढतायेत, पण मला वाटतंय आता बस्स! मी पीएच.डी. झालोय..’ नावसुद्धा न सांगता हा मुलगा ऊर फोडून बोलत होता. माझ्या तोंडून फक्त.. हं.. हं..! ‘मी परत ठाण्याला चाललोय, बाबांना सांगणार आहे, तुम्ही रिटायर व्हा! माझे बाबा खरंच दमलेत हो.. गेले काही दिवस मी खूप दिवस अस्वस्थ होतो, पण काय करावं सुचत नव्हतं. इंटरनेटवर ‘दमलेला बाबा’ गाणं ऐकलं आणि परतीचं तिकीट काढलं.’ आता माझ्या तोंडून ‘हं.. हं’ सुद्धा जात नव्हतं, इतका सुन्न झालो मी. एक उच्चशिक्षित तरुण इतका हळवा होऊन छोटय़ा मुलासारखा रडत होता.. बाऽऽऽऽप रे! हे काय आहे? दाद ? चांगल्या गाण्याला प्रतिसाद़़? की रसिकता़़़, हळवेपणा, खरेपणा.. खूप विचार केला आणि उत्तर सापडलं ते एवढंच, की ‘याला म्हणतात नातं.
‘दूर देशी गेला बाबा, गेली कामावर आई..
नीज दाटली डोळ्यांत.. तरी घरी कुणी नाही..’
हे आमचं गाणं ऐकून एक भगिनी रंगात येऊन रसग्रहण करीत होत्या- ‘आजचे आई-बाबा स्वत:मध्येच इतके व्यस्त असतात की, मुलांसाठी वेळ आहे कोणाला? आजची मुलं फार एकटी झाली आहेत. त्यांची व्यथा.. वगैरे वगैरे.. त्या कौतुक करत होत्या. पण ते ऐकताना डोक्यात इतका कल्लोळ झाला की, वाटलं, आम्ही नाही हो इतके वाईट, नाही हो इतके स्वार्थी.. हतबल आहोत आम्ही! ..डोळ्यासमोरून एखादा चित्रपट जावा तसे मी पाहिलेले सगळे व्यग्र ‘बाबा’ सरकत होते..
खूप आधी ठरवूनसुद्धा आयत्या वेळेला बॉसनी महत्त्वाचं काम लावलं, म्हणून मुलाच्या गॅदरिंगला जाऊ न शकलेला ‘बाबा..’, त्याच गॅदरिंगमधलं मुलाचं गाणं फोनवरून ऐकून गाडीत एकटाच टाळ्या वाजविणारा ‘बाबा’, परदेशातून येताना मुलीने फर्माईश केलेली बार्बी डॉल घेऊन वाढदिवसाच्या दिवशी पोहोचण्याचा आटापिटा करताना विमान रद्द झाले, म्हणून रात्री उशिरा पोहोचल्यावर मुलीच्या उशाशी बाहुली ठेवून झोपलेल्या त्या मुलीकडे पाहत आपले अश्रू इतरांपासून लपवणारा ‘बाबा..’, नाटकाच्या दौऱ्यावर असताना दर चार तासांनी आपल्या बायकोला फोन करून सहा महिन्याच्या बाळाच्या कानाला फोन लावायला सांगून ‘हॅलो हॅलो. मी बाऽबा’ म्हणत आपला सहवास देऊ पाहणारा अस्वस्थ ‘बाबा’, घरापासून दूर सहा-सहा महिने बोटीवर, युद्धभूमीवर राहणारा आणि पत्रातून, फोनमधून ‘माझी आठवण काढतात ना मुलं? मी आठवतो ना त्यांना? अशा प्रश्नांना बायकोच्या ‘हो..’ या उत्तरासाठी आसुसलेला ‘बाबा’.. इथपासून ते मुलीचं लग्न ठरल्यापासून रोज ‘बोलता बोलता ठसका लागला म्हणून डोळ्यात पाणी आलं, बाकी काही नाही..’ असं म्हणणारा ‘बाबा’!
बाळाकडे पाहून वेडा होऊन नाचणारा ‘बाबा’, ऑफिसमध्ये अतिशय कडक असलेला, पण घरी शाळा-शाळा खेळताना मुलीच्या हातचा धपाटा आनंदाने खाणारा ‘बाबा’, रात्री उशिरा घरी आल्यावर मुलांच्या केसातून हात फिरवत एकटाच बोलणारा ‘बाबा’, मुलांबरोबर फटाके उडवताना पुन्हा एकदा लहान होणारा ‘बाबा’, कामानिमित्त घरापासून दूर राहूनही दर रविवारी काही तासांसाठी धडपडत घरी येऊन मुलांना डोळे भरून बघणारा बाबा, शिकायला परदेशात गेलेल्या मुलीशी वेब-कॅमवर गप्पा मारताना ‘तू बारीक का वाटतेस गं? तिकडे खूप त्रास होतोय का?’ म्हणत ‘नाही तर सरळ परत ये भारतात’ असं सुचवणारा बाबा..
या सगळ्या बाबांची ‘हाक’, त्यांची धडपड, करिअर, पैसा हे सारे सांभाळत मुलांबरोबर वेळ घालविण्यासाठी ते करीत असलेला आटापिटा- हे सगळं सांगावसं वाटलं!
अशा प्रत्येक पुरुषाला ही बोच असते. जेव्हा मित्र एकत्र जमतात, तेव्हा एकमेकांना खूप मनापासून सांगतात की, ‘थोडा आराम कर, मुलांबरोबर मजा कर’ कळतं, पण साधायचं कधी? कसं? ते कळत नाही. या गर्दीत धावताना आपलं जगणं कुठे आपल्या हातात राह्यलंय?
माझा मुलगा मला जसं म्हणाला की, खूप गमती आहेत माझ्याकडे, आता नको पैसे, तू घरी थांब.’ ..कुठे थांबायचं हे मुलं सुचवतात, पण आपल्यालाच समजत नाही. धावत राहतो आपण. आणि मनात ही भीतीही बाळगतो की, उद्या मुलं मोठी झाल्यावर गरज असेल त्यांना आपली?
अस्वस्थ मनानं हे सगळं संदीप खरेशी बोललो. त्याचं आणि माझं नातं म्हणजे -
न सांगता तू मला उमगते सारे
कळतात तुलाही मौनातील इशारे
दोघांत कशाला मग शब्दांचे बंध
कळ्यांचा चाले कळ्यांशी संवाद.
असं आहे. त्यालाही हे सारे असंच, इतकंच तीव्रतेने वाटत होतं आणि त्याच्यातला हळव्या मनापासून कविता लिहिली. माझ्या अस्वस्थ अवस्थेतच चाल तयार झाली होती. दु:खापेक्षाही उद्विग्नता, फ्रस्ट्रेशन मांडणारी ही चाल आणि ते शब्द यांतून हे गाणं रसिकांच्या मनात खूप खोलवर रूजलं.
प्रत्येक ठिकाणी वेगळे किस्से, वेगळ्या प्रतिक्रिया.. कार्यक्रमात छोटी-छोटी मुलं-मुली आपल्या बाबांना रडताना पाहून सुन्न झाली. कोणी ‘माझ्या बाबाला का रडवलंस’ म्हणून आमच्यावर चिडली. सासरी गेलेल्या मुलींनी ‘बाबा गाणं ऐकलंत?' म्हणत फोन केले. सगळ्यांच्या प्रतिक्रिया तुटक्या, हळव्या आणि दुखऱ्या..
हे गाणं मुलांनी बाबांसाठी ऐकलं आणि
Subscribe to:
Posts (Atom)
